روزشمار تا شروع سربازی

روزهای سربازی نزدیک است.حتما فلسفه ای پشت این کلمه نهفته است.سر میبازی؟یعنی چه؟یعنی مطیع میشوی مانند یک غلام حلقه به گوش

با اینکه قصد داشتم ارشد بخوانم.و یکی از مهندسین موفق این مرز و بوم باشم.و برای خودم اسمی در کنم. ولی فکر کردن به برخی مسائل، از جمله بازار کار رشته ای که خوانده ام.منصرفم کرد.متاسفانه در کشور عزیزمان با یک مهندس مانند یک کارگرساده رفتار میشود.و حقوق یک مهندس(البته نه آن گردن کلفت ها) کمی بیشتر از یک کارگر ماهر است.

فردا میروم دانشگاه برای تسویه.و کارهای فارغ التحصیلی ام.فکر کردن به سربازی کمی،تاکید میکنم کمی،ذوق زده ام میکند.اما بیشترش ترس است و اضطراب .

دو سال از خانواده و عزیزانت دور میشوی.دو سال از زندگی عقب می افتی.و ازهدف هایی که برای خودت مشخص کرده بودی.دو سال بدون هیچ درآمدی مجبوری در بدترین شرایط زندگی کنی و.... خیلی چیز های دیگه.

ولی عده ای - کسانی که رفتن و برگشتن- سربازی را تجربه ای میدانند که هیچوقت و هیچ جای زندگی تکرار نمیشود.حالا من مانده ام و تجربه -اتفاقی- که قراراست.یک عمر بین فامیل و دوستان  ازش خاطره تعریف کنم-همان مثل معروف پسرا دوسال میروند سربازی و به اندازه ی ده سال خاطره تعریف میکنند.-در راستای همین سربازی رفتن دیشب رفتم و دو جلد  کتاب خریدم تا روزهای باقی مانده ی تا شروع سربازی  مشغول باشم.اسم کتاب هست :* راز های سرزمین من* از رضا براهنی  که یکی از دوستان این کتاب معرفی کرد و خیلی تعریف کرد از این کتاب.

در مورد این کتاب باید بگویم که در دو مجلد و با جلد گلاسه چاپ شده و چندین سال هم مانع چاپ این کتاب شدن تا اینکه بالاخره مجوز چاپ گرفته.

پی نوشت:تصورم این است که پست های بعدی وبلاگ در مورد روزهای سربازی و خدمت باشد:)))))